Poznajcie pasję Jagody Nowicz i Anny Kępińskiej

Ilu ludzi na świecie, tyle jest pasji. Uczennice klasy matematyczno-fizycznej Jagoda Nowicz i Ania Kępińska od lat pasjonują się końmi. Ich fascynacja dotyczy nie tylko samej jazdy konnej, ale przede wszystkim opieki nad końmi –  aby wierzchowiec był zdrowy i szczęśliwy, a co za tym idzie również chętny do pracy, należy zadbać o jego podstawowe potrzeby.  Dorosły koń wypija od 30 nawet do 70 litrów wody dziennie, musi mieć stały  dostęp do paszy objętościowej (o niskiej wartości  energetycznej np. siana, słomy lub sieczki). Koniom podaje się również pasze treściwe – owies, jęczmień, siemię lniane, kukurydzę czy otręby.  Jabłka, marchewki, czy buraki są ważne dla właściwego funkcjonowania organizmu konia, bo uzupełniają ich dietę w niezbędne witaminy. Dobrze jest też umieścić w boksie konia bryłkę soli (lizawkę), będącą źródłem składników mineralnych. Jeżeli trzymamy konia w boksie, należy pamiętać o regularnym sprawdzaniu i wymianie ściółki na świeżą. Koń jako zwierzę stepowe, które przemierzało olbrzymie tereny w poszukiwaniu pożywienia, przede wszystkim potrzebuje ruchu.  Dlatego, aby zachować dobry stan fizyczny i psychiczny, wierzchowiec trzymany w stajni powinien być regularnie padokowany niezależnie od warunków pogodowych. Przebywanie na powietrzu sprawia, że jest szczęśliwy, a jego serce pompuje dobrze natlenioną krew do wszystkich narządów. Jak widać pracy z koniem jest bardzo dużo.

Dziewczyny, jako uczennice klasy matematyczno-fizycznej, zrealizowały projekt mający pokazać wspólny mianownik ich pasji i najważniejszej dziedziny nauki – matematyki. Aby wykonać to zadanie, dogłębnie przeanalizowały ślady zakreślane przez konia na ujeżdżalni oraz biomechanikę jego ruchu. Jeździectwo zostało w błyskawicznym tempie „rozłożone” na czynniki pierwsze, dzięki czemu – oprócz pogłębienia swojej wiedzy – dziewczyny uzyskały większe zrozumienie dla praw rządzących tym sportem. Jak się okazało, każdą z figur ujeżdżeniowych wykonywanych przez jeźdźca i konia, można określić w sposób matematyczny oraz zależnie od wielkości czworoboku, obliczyć jej zbliżoną długość. Nie wspominając o określeniu punktów styczności figur ze ścianą placu na podstawie odległości od poszczególnych oznaczeń. Co więcej, także mechanika skoków przez przeszkody znalazła swoje miejsce w projekcie. Wszystkie fazy skoku zostały opisane dzięki nauce pokrewnej do matematyki – fizyce. Na przykładzie rzutu ukośnego udało się określić techniczny aspekt tej dyscypliny sportu.