Wśród prac Kantora i Abakanowicz

Wśród prac Kantora i Abakanowicz

Maturalna klasa medialno-prawna  odwiedziła Muzeum Śląskie. Podczas zajęć  zgłębialiśmy twórczość Tadeusza Kantora, reżysera, scenografa, malarza i aktora.  Artysta miał  nietypowe podejście do przedstawiania rzeczywistości za pomocą codziennych obiektów, które przekształcał w rekwizyty teatralne.

Tadeusz Kantor był twórcą o fundamentalnym znaczeniu dla rozwoju polskiego teatru XX w. Jego niezwykle instalacje, scenografie, konceptualne formy zaskakują oryginalnością i otwartością  artysty. Wystawa „Wnętrze” prezentuje cykl rysunków, instalacji i ambalaży Tadeusza Kantora, które układają się w spójną narrację o ewolucji Kantora jako artysty.

Ciekawa jest już sama aranżacja wystawy. Dzieła Kantora przedstawiono w ciemnej przestrzeni,  nawiązując w ten sposób do atmosfery pokoju – pracowni intymnej –  azylu artysty. Faktycznie „Wnętrze” ułatwia introspekcję  samego Kantora i jego niezależnego fenomenu. Jednym z tematów  jego twórczości jest bowiem sam artysta.

Z kolei dla Magdaleny Abakanowicz to człowiek znajduje się w centrum twórczości. Dzieła Abakanowicz w niepowtarzalny sposób odtwarzają powikłaną egzystencję, emocje i kondycję człowieka. Imponująca kompozycja przestrzenna złożona została  z osiemdziesięciu trzech rzeźb. „Bambini” – w szczególnej formie zapisuje portret  tłumu jakby dzieci. Bohaterowie jednostkowi rzeźby  zostali pozbawieni głów, rąk, ale są w procesie integracji z innymi  podobnymi sobie. Ta ekspozycja skupiała się na idei prawa serii, gdzie kolektywne dzieło przewyższało indywidualne, co było charakterystyczne dla twórczości Abakanowicz. „Bambini”, choć bezruchowe, przypominały grupę dzieci, a ich wyjątkowy charakter zmuszał do refleksji nad życiem, śmiercią i wspólnotowością. Antropomorf – to typowy dla Abakanowicz wizerunek człowieka, w którym artystka akcentuje formę, kształt tłumu, jednostki, pozostawiając w procesie kreacji emocji.

Te niezwykłe wystawy nie tylko  nas zainspirowały, wpłynęły na naszą wyobraźnię, ale też po raz kolejny pokazały nam  potencjał sztuki do prowokowania myśli i emocji.