U początków...

Gdy w roku 1848 po raz pierwszy przedstawiono na zebraniu rady miejskiej zamysł utworzenia w Tarnowskich Górach szkoły średniej (nazywanej wówczas realną), plan ten mógł wydać się nazbyt ambitny. Na terenie Śląska szkoły takie istniały we Wrocławiu (od 1830 roku) i w Zgorzelcu (od roku 1837). Gimnazjum w Gliwicach powstanie w 1856 roku, w Bytomiu – w 1867 roku. Władze Rejencji w Opolu oficjalnie nie odrzuciły tych planów, lecz sformułowały warunki finansowe i organizacyjne, które powinny były zniechęcić inicjatorów przedsięwzięcia. Intensywny rozwój Śląska i miasta w kolejnych latach spowodował, że pomysł stopniowo z ambitnej wizji zmieniał się w konieczność. W roku 1869 nowy burmistrz Engel przekonał do projektu nowego prezydenta Rejencji Opolskiej Viehbana. Statut szkoły zatwierdzono w następnym roku. W tymże roku architekt Heinrich Herzog opracował plany budynku, wybrano też pierwszego dyrektora szkoły (Paula Wossidlo, znanego przyrodnika, autora wielu podręczników szkolnych) oraz rozpoczęto działalność w wynajętych pomieszczeniach przy ulicy Gliwickiej. Dla zrealizowania planu budowy zgromadzono wielką kwotę 400 tysięcy talarów. Wśród fundatorów znaleźli się m.in. Kasa Kopalń Górnośląskich, powiat bytomski, Donnersmarckowie ze Świerklańca i Nakła, radca Grundmann z Katowic. Prac przy wznoszeniu szkoły nie powstrzymały problemy z zaopatrzeniem w trakcie zwycięskiej wojny Prus z Francją. Plany natomiast uzupełniono o wzniesienie sali gimnastycznej i zagospodarowanie terenu przyszkolnego na boisko i ogród botaniczny. Budowa została ukończona na urodziny cesarza Wilhelma I – 22 marca 1874 roku. W 1874 roku solidny budynek musiał budzić podziw. Tarnowskie Góry były wtedy zabudowane jedynie parterowymi i piętrowymi domami. Szkoła ustępowała wielkością tylko kościołowi pod wezwaniem świętych Apostołów Piotra i Pawła. Od początku została pomyślana jako wizytówka miasta.